Nederland krijgt de laatste tijd een vloedgolf van debutanten over zich heen, in Vlaanderen verschijnen schrijversdebuten slechts mondjesmaat aan het firmament. Toch mochten Frederik Willem Daem en Lize Spit onlangs meer dan zomaar het predikaat 'veelbelovend' opspelden. Geldt dat ook voor Vincent Van Meenen?

Theatermaker Van Meenen werd sinds zijn triomf bij de schrijfwedstrijd Write Now! in 2012 her en der op het schild gehesen. Zopas verscheen zijn romandebuut Licht en geluid, aangekondigd als een literaire roadmovie'. Maar alles wijst erop dat het boek al te prematuur op de markt is gegooid. Vooral stilistisch klinkt Licht en geluid behoorlijk schril. Ook de verhaallijn is een ratjetoe.

De jonge verteller No besluit na een confrontatie met zijn vader zijn veilige wereld de rug toe te keren, op zoek naar een beeldje van zijn overleden moeder, door vader achteloos versjacherd aan een handelaar in München. Meteen is er een reisbestemming. Huisgenoot Simon - naar wie hij opkijkt - is zijn onverschrokken metgezel.

Heroïsch leven

Wat volgt is een chaotische tocht door Europa, zonder geld maar met steeds tijdelijke handlangers en vriendschappen, voortgestuwd door een diffuse drang om 'heroïsch te leven'. Zoals de twee Françaises Daphne en Lauren met wie de heren in Keulen een portie groepseks beleven en een sneakerwinkel op stelten zetten. Of de motorrijdersclub Maria Bid voor Ons die uiteindelijk tot pedofiele rituelen overgaat.

Duidelijk is dat Simon en No op de vlucht zijn voor gebeurtenissen en trauma's uit het verleden, nadat ze op een Antwerps rangeerterrein een zekere Android Andy voor dood hebben achtergelaten. Langzaamaan laat Van Meenen in de kaarten van zijn personages kijken. Pas in het tweede deel komt de roman tot ontplooiing.

Licht en geluid vertelt over twee losgeslagen personages met een klein hartje en opspelende schuldgevoelens. Helaas puilt de roman uit van onhandige metaforiek en krukkig taalgebruik, waarbij een redacteur de rode kaart had mogen trekken. 'Elke banale handeling boort een gat in mijn lichaam', lezen we ergens. En ook: 'Haar parfum werkt zich via mijn neusgaten naar mijn onderbuik. Ik sta als een zak diepvriesgroente in de woonkamer naar de vloer te staren, voel haar brandende blik op me rusten tot ik verlegen glimlach.'

Zo wordt het lezen van Licht en geluid af en toe een ware beproeving, temeer omdat Van Meenen regelmatig de spirituele toer op gaat, in een sfeer van door drugs en drank gevoede trips en sensaties. Van Meenen spiegelt zich aan On the Road van Jack Kerouac. 'Alles stapelt zich op in mijn hoofd, maar ik geraak er niet uit. Ik vind de kraan niet om dat overvolle vat hierboven te laten leeglopen', verzucht No op een bepaald moment. Ook de lezer verlangt dan al naar een ontsnappingsroute uit dit pandemonium.

DIRK LEYMAN ■

Masquer le texte

No bezoekt zijn vader en ziet dat hij zijn hele huis drastisch veranderd heeft. No’s overleden moeder lijkt nu totaal weggevaagd. Ook het beeldje dat No als kind van haar had gekregen, is verdwenen. In een impuls besluiten No en zijn huisgenoot Simon hiernaar op zoek te gaan. Hun zoektocht leidt hen door heel Europa en brengt ontmoetingen met mensen van divers pluimage met zich mee. Simon geniet, maar No lijkt steeds meer in zichzelf te keren en krijgt te maken met psychotische, surrealistische ervaringen. Vincent van Meenen (1989) won in 2012 de schrijfwedstrijd Write Now!, is afgestudeerd aan het conservatorium te Antwerpen en werkt met vluchtelingen in het theater in Athene. In dit veelbelovende debuut weet hij de verwarring en het verdriet van een jongeman die zichzelf kwijt dreigt te raken en werkelijkheid en waan niet meer weet te scheiden trefzeker te schetsen. Er rijzen steeds meer vragen over wat er eigenlijk precies gebeurd is en of de jongens ergens voor op de vlucht zijn. Deze literaire roadmovie over dood en verlies kent prachtige beelden, een heldere stijl en een ontroerend hoofdpersonage. Masquer le texte