Reviews
Niet af maar steengoed
Klassiek begint een recensie of interview over Zadie Smiths nieuwe boek met opmerkingen over haar schoonheid, de roem die haar als jonge debutante ten deel viel en de ambivalente relatie die ze met haar publieke persona heeft. Van de weeromstuit is 'de blik van buitenaf' een thema in haar werk. Hoe laat je jezelf niet reduceren tot een mening uitgedrukt in 140 tekens of tot een makkelijk verkoopbare pitch als 'het gezicht van een generatie!'? De vraag is ook van toepassing op onze steeds veelkleuriger en gelaagder wereld, die Smith incarneert (een zwarte moeder, een blanke vader, opgegroeid in een Londense achterstandsbuurt, nu docent en schrijfster in New York). Je kunt er honderden bladzijden over schrijven en dat doet ze dan ook. In essays maakt ze zichzelf daarbij tot onderzoeksobject: haar eigen observaties, handelingen en milieu neemt ze genadeloos onder de loep. Een nieuwe compilatie zou volgend jaar moeten verschijnen. Ze denk…Read more
Eindelijk Swing time
Smith, die al jaren in New York woont, maar haar romans nog altijd liever in Londen situeert, volgt het leven van de naamloze vertelster van het boek en Tracey. De twee meisjes – allebei met een donkere huidskleur en wonend in een sociale woning – leren elkaar in 1982 op dansles kennen, en zullen elkaar voor de rest van hun dagen blijven tegenkomen. Hun vriendschap, waarbij het wel heel moeilijk is om niet af en toe te denken aan de twee vrouwen die Elena Ferrante in haar Napolitaanse romans neerzet, is het hart van het boek en levert ook de beste scènes op. Tracey, die zichzelf wijsmaakt dat haar afwezige vader als danser voor Michael Jackson werkt, is degene van de twee die écht talent voor ballet heeft en daar ook verder in gaat. De vertelster, wier moeder een Jamaicaanse autodidact is die zichzelf zal opwerken in de Engelse politiek, zal altijd in andermans schaduw blijven.
Die schaduw blijft niet die van Tracey. Aimee, een …Read more