Hoewel onderdeel van een trilogie waarvan het eerste deel over bergtoppen ('Hoogtekoorts') en het tweede deel over de wilde natuur ging ('De laatste wildernis'), kan dit derde deel (over wandelpaden) ook goed los worden gelezen. De auteur (en wandelaar) beschrijft zijn fascinatie voor oude paden die hem langs de geschiedenis van streken en gebeurtenissen leiden, en daarbij haalt hij een groot aantal schrijvers van reisboeken aan, in feite dus zijn voorvaderen in wiens voetstappen hij zo letterlijk èn figuurlijk treedt. Zo wordt dit boek bijna een spirituele autobiografie met als centraal thema wat een landschap in een mens kan losmaken. Vanwege de omvang en de voor de lezer vermoedelijk grotendeels of geheel onbekende routes en landschappen (veel Groot-Brittannië, maar ook Palestina, Spanje en Tibet) kan dit boek ook gauw ontoegankelijk overkomen, maar de humor, de inzichten, de historische passages, de ervaringen onderweg, de personages van de medereizigers en de stijl maken er toch een bijzonder knap en aan te raden geheel van. Verberg tekst