Als theaterdirecteur, ondernemer en televisiemaker voor het productiehuis De Raconteurs verzamelde Dimitri Casteleyn (°1966) enige mediarenommee. Nu heeft hij zich voltijds op het schrijverschap geworpen. En niet om er zomaar een achtergrondkoortje te vormen. "In mijn jeugd sloot ik het geheime pact dat ik de eerste helft van mijn leven aan mijn passie voor ondernemen zou wijden, en de tweede aan die voor het schrijven. Het voordeel van die volgorde: als je in het eerste succesvol bent, kun je voldoende aan de kant zetten om de stap naar het tweede te doen", zei hij daarover dit weekend in De Tijd.

Casteleyn windt er geen doekjes om: hij wil commercieel hoge toppen scheren met zijn schrijverij. Toch stuit je in literatuurkringen zelden op iemand die wild loopt van zijn boeken. Of ambieert Casteleyn andere, kapitaalkrachtiger doelgroepen?

In zijn tweede roman, Witte warmte, doet Casteleyn een krampachtige, ja, zelfs stuntelige poging om een ideeënroman, thriller en gezinsdrama in één bedding te gieten. Dat draait faliekant in de soep, net als het masterplan van zijn rücksichtsloze hoofdpersonage Victor Sluis. De hooggeachte professor in de nanotechnologie maakt een opgemerkte carrièreswitch. De mediagenieke kaalkop ruilt zijn comfortabele universiteitscarrière in voor een eigen spin-off met steile ambities, waarin zijn vrouw Sophie hem bij de communicatie secondeert. Sluis - met zijn voorkeur voor witte, cleane ruimtes - is een doener die zijn personeel tot het uiterste drijft. Aanvankelijk heeft hij de mond vol van duurzaamheid, maar in zijn drang naar winst gaat hij al spoedig over lijken.

Casteleyn weifelt lang over welk aspect van zijn verhaal hij zal laten prevaleren. Toch is het vooral de stroeve verhouding met zijn enige dochter Eline die Sluis parten speelt. Eline - overbeschermd opgevoed - ontwikkelt tijdens haar psychologiestudie in Leuven een lichte vorm van rebellie. Steeds vaker legt ze haar vader het vuur aan de schenen. Wanneer ze verliefd wordt op de sympathieke losbol Jan-Willem krijgt Victor hem als prooi en proefpersoon in het vizier. Via het door hem ontwikkelde getrouwheidsvirus kan Victor monitoren of Jan-Willem zijn dochter trouw is én hem daar meteen voor afstraffen. Een noodlottige cascade van ongeloofwaardige plotontwikkelingen ontrolt zich en stelt het lezersgeduld ferm op de proef. Tot Victor zichzelf onder grotesk mediagedruis ten val brengt.

Bordkarton

Wil Casteleyn aantonen hoe dun de lijn is tussen integere wetenschap en als experiment vermomde misdaad? Of hoe bedilzieke ouderliefde omslaat in ziekelijke controledrang (Tirza van Grunberg indachtig)?

Met veel trammelant probeert Casteleyn zijn roman enige ampleur te geven via houterig opgetekende, semifilosofische bedenkingen. Maar Casteleyn is geen Houellebecq en zal het ook nooit worden. Zijn personages lijken opgetrokken uit je reinste bordkarton en de dialogen zijn even stram als de botten van een chronische reumalijder. De taal is zo plat als een dubbeltje, waardoor het detecteren van een mooie zin in Witte warmte uitgroeit tot een herculesklus.

Bovendien lijdt Casteleyn aan het expliciteringssyndroom. Elke handeling van de hoofdpersonages wordt uitentreuren geduid, alsof hij vreest dat je het spoor bijster zult raken. Het show, don't tell-principe is volkomen aan de ondernemer-schrijver voorbijgegaan. Witte warmte is een slordige roman vol haken en ogen, goed voor vervaarlijke schrijnplekken bij de doodgemoedereerde lezer.

DIRK LEYMAN ■

Verberg tekst

Victor Sluis, een intelligente en aimabele professor van de Katholieke Universiteit Leuven en zijn dochter Eline zijn de hoofpersonen in deze tweede roman van de Vlaamse auteur (1966). Victor verlaat de universiteit om een eigen bedrijf in de nanotechnologie te starten en Eline gaat voor het eerst op kot en start met een studie psychologie. Ze realiseert zich dat ze heel beschermd is opgevoed en dat vooral haar vader haar leven domineert en controleert. Wanneer ze haar eerste echte liefde ervaart, raken de levens van zowel vader als dochter uit balans. Een tragisch en ook spannend verhaal over de zoektocht naar vrijheid en de maakbare mens die keuzes maakt en daarnaar leeft. Boek roept op tot nadenken over ethische kwesties en het ecologische beginsel. Goed uitgewerkt verhaal wat karakters en thematiek betreft. Geen poëtisch taalgebruik, wel een heldere, soepele, enigszins zakelijke stijl. Leest vlot weg, mede ook door de chronologische verhaallijn. De auteur publiceerde eerder de roman ‘De verjaardag’* (2013). Hij is tevens ondernemer, televisiemaker voor VRT en gastdocent. Verberg tekst