Elena heeft een site op het internet met een groot aantal volgers. Om haar angst voor spinnen te overwinnen, filmt ze hoe het haar lukt om een kleine spin in haar hand te houden. Wanneer ze haar volgers aanraadt om ook te proberen hun angst via confrontatie te overwinnen, gebeuren er heel erge dingen. Jongeren komen in ziekenhuizen terecht met ernstige verwondingen. Haar volgers hebben haar raad zonder realiteitszin letterlijk opgevolgd. Ze krijgt een massa verwijten toegestuurd en sluit haar account af. Terwijl haar moeder naar Azië reist om te onthaasten, mag Elena bij haar tante op een boerderij logeren. Aan het perron wordt ze opgehaald door een jongen op een groot wit paard. Atlas is eveneens een bijzondere jongen: hij kan geen rechtstreeks contact leggen en durft niemand aan te kijken. 

In deze roman bevinden we ons in een realistisch verhaal (we beleven de innerlijke gevoelens van Elena en Atlas), hoe ze op hun omgeving reageren en welke keuzes ze maken. Wanneer het plots anders verloopt dan ze het zich voorstelden, wordt de lezer meegenomen in een spannend avontuur. Anna Woltz zuigt de lezer letterlijk mee in het verhaal. Ze heeft een aparte schrijfstijl daar ze in korte zinsdelen schrijft en ze direct focust op de personages Elena en Atlas. Hun indrukken komen beurtelings aan bod in korte hoofdstukken. Hun naam prijkt telkens bovenaan het hoofdstuk. De lezer is een observator van het proces hoe een zalige rust tussen Adam en Elena voelbaar wordt.